Een sprankje hoop voor 2023

Voor het jaar 2023 durfde ik de planeten bijna niet te raadplegen. Komt er nog een einde aan de chagrijnige periode waarin we ons bevinden?

Een einde aan de oorlog, de polarisatie, het doorgeschoten neokapitalisme en het eindeloze vooruitschuiven van serieuze wereldproblemen? Persoonlijk heb ik er niet veel vertrouwen in. Maar 2023 laat toch een aantal planetaire bewegingen zien, die misschien niet volgend jaar al, maar op termijn beloven dat we het als mensheid beter gaan doen.

De hoop is vooral gevestigd op Pluto, die richting Waterman gaat na een langdurig verblijf in Steenbok vanaf 2007 en 2008 tot op heden. Pluto gaat over macht en confrontaties. We maken kennis met de donkere kanten ervan. In Steenbok kun je dan denken aan het patriarchaat dat wordt geconfronteerd met zijn eigen schaduw. Banken, verzekeringsmaatschappijen, conservatieve mannen (boze, witte, oude mannen, haha). De boodschap van Pluto is: verander van binnenuit of ga ten onder. Wat dat betreft kunnen we erop vertrouwen dat Poetin het onderspit delft, maar wat is het intens verdrietig dat hij in zijn ondergang zo ontzettend veel mensen meeneemt.

Ook aan de heerschappij van andere patriarchaten zou de komende twee jaar weleens abrupt een einde kunnen komen. Al hebben ze zich onder invloed van Pluto de afgelopen jaren steeds sterker gemanifesteerd. Maar wat ze niet zien of voelen is dat de tijd niet aan hun zijde is, dat ze ouderwets zijn, zich vastklampen aan religieuze of politieke ideeën die voor de meesten niet meer werken. Denk aan het protest van de Iranese vrouwen.

De oude tijden komen niet terug, hoezeer oude, religieuze en conservatieve mannen ook proberen om gays en vrouwen onder de duim te houden. Want Pluto verhuist naar Waterman. In 2023 gedurende enkele maanden, in 2024 voor een termijn van 18 jaar, tot 2042.

Nu is Pluto in Waterman niet alleen maar een mooi verhaal van ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’. Natuurlijk, Waterman gaat over emancipatie en (gender)gelijkheid. Hoe wakker willen we het hebben? Revolutie en democratie, meer macht aan ‘het volk’. De Franse Revolutie vond plaats tijdens de vorige periode dat Pluto zich in Waterman bevond.

Een revolutie die het begin was van een tijdperk waarin steeds meer landen een democratie vestigden. Dat is hoopgevend.

Maar Waterman is het ook het teken van de (politieke) ‘systemen’ die een oplossing moeten zijn voor collectieve problemen. In het verleden zijn er al wat van die systemen voorbij gekomen, zoals communisme en socialisme. De belofte van deze systemen was prachtig, maar uiteindelijk liep het altijd uit op een of andere vorm van onvrijheid.

Waterman is ook het teken van computers, internet. Je zou erg naïef moeten zijn om dan niet te denken aan de technocratie als het nieuwe systeem waarin we allemaal mee moeten. En dat zich steeds meer van zijn duistere kant zal laten zien. Dan denk ik overigens niet aan The Great Reset of andere vermeende complotten tegen de mensheid. Ik denk meer aan de ellende die we over onszelf afroepen door steeds afhankelijker te worden van techniek en technologische oplossingen.

Het ijverige spinnen van complottheorieën dat voor sommigen de laatste jaren een uit de hand gelopen hobby is geworden, is echt iets voor Neptunus in Vissen, een planeetstand die begon rond 2010 en die nog voortduurt tot 2025. Neptunus vertegenwoordigt het collectief onbewuste, het teken Vissen ziet snel spoken en fantaseert er graag op los, ziet verbanden die er niet zijn. Natuurlijk heeft ook deze planeetstand een mooie, zachte kant: meer empathie voor de onderdrukten, de dieren, de natuur. Maar die vatbaarheid voor complotten is een minpunt, ook omdat de energie van Neptunus erg ondermijnend kan zijn, op een onzichtbare manier, als water dat langzaam het aardse fundament onder een samenleving wegspoelt.

Uranus, de planeet die hoort bij Waterman loopt tot ongeveer 2026 nog door het teken Stier. In die periode kunnen we het gevoel hebben dat veranderingen erg traag tot stand komen. De flitsende Uranus kan in de aardse, conservatieve en materialistische Stier niet goed uit de voeten. Hij wil verandering, liever nog revolutie. Die wil hij bewerkstelligen op het territorium van Stier: landbouw, natuur, geld, letterlijk de aarde. Maar Stier wil helemaal geen verandering. Wat de boer niet kent dat vreet ie niet. En dan blokkeren de boeren ineens met een tractor de snelweg.

Uiteindelijk gaat het om geld, ook bij die boeren. Hun vasthouden aan ‘de grond’ is niet in het belang van het collectief, maar ingegeven door economische motieven (Stier). Die oplossingen komen er dus wel als er maar voldoende geld wordt geboden. Maar het gaat langzaam, erg langzaam. Daarom zie ik in 2023 op dat gebied nog niet veel verandering, al zullen steeds meer slimme boeren eieren voor hun geld kiezen.

Een lichtpunt is dat we klaar zijn met een drietal botsingen tussen Saturnus en Uranus die plaatsvonden tussen 2 januari 2021 en 12 december 2022. Zo’n aspect wijst erop dat de autoriteiten in botsing komen met de massa. De controlerende macht staat recht tegenover de behoefte aan vrijheid. Denk in Nederland aan de lockdowns, de demonstraties tegen de lockdowns. Van die strijd zijn we dus voorlopig af. We kunnen weer een beetje ontspannen.

In plaats daarvan worden we vanaf 24 juli 2023 gefêteerd op een mooie samenwerking tussen Pluto (in Steenbok), Neptunus (in Vissen) en Uranus (in Stier) die duurt tot december 2023. Ik durf het bijna niet te denken, maar dat wijst op een samenwerking tussen de macht en het collectief. Misschien neemt gaandeweg de polarisatie af, misschien komen er signalen dat we bereid zijn om ons te verenigen omdat we beseffen dat het geen zin heeft te proberen om onszelf te redden, als we de aarde niet op de eerste plaats zetten. Het is een uitermate sociaal aspect. Misschien dat het patriarchaat een bescheiden kniebuiging maakt naar de wereld toe. Misschien komt er toch een einde aan die nare oorlog in Oekraïne. Astrologie biedt natuurlijk geen garanties, maar voor 2023 wel degelijk een sprankje hoop.